Angla kaj Esperanto informfonto por helpi Esperantistojn varbi aliajn personojn por studi kaj uzi Esperanton, la internacian lingvon ke tauxgas, kaj kolekti helpemajn ideojn pri tio. Nia emfazo estas pri varbo inter unu persono kaj alia anstataux laboro de klubo al publiko.
Friday, March 09, 2007
FAREWELL TO THE BLOG
FAREWELL TO THE BLOG
This is very likely the last entry I will write for this blog. I have enjoyed it and I hope you have also. It is with regret that I see it draw to a close.
The reason is that I have less and less time and energy to do it justice.
Some time ago I learned my 22-yr-old grandson (who for 3 years has lived as a homeless person on the streets of a large city on the West Coast) had become a heroin addict and in his own words had "hit bottom." His emails from a library computer expressed a desperate desire to get his life straightened out and find his place in the world.
My wife and I helped him get to Florida and took him in to our home to live.
I'm happy to report that for 2 months he has been drug free and rebuilding his health. I was greatly relieved when his medical tests for STDs and HIV came back negative.
I have to drive him everywhere he needs to go for odd jobs, etc., and this is very tme consuming and energy draining for me.
All of which goes to say that I no longer can devote time to maintain this blog.
Naturally, however, I will always welcome your emails at any time, on any subject. I will answer you.
All the best to all of you, Richard seraphim@gate.net
[El jxurnalo loka, artikolo "Pri Komputiloj" por Bob Schwambach]
Interreta telefonado estas pli amuzo ol ni esperis. Ni parolis al nova kontaktulo en Indio per senkosta telefonilo nomata "Skype," kiam sxi sugxestis ni parolus kun alian "Skype" uzanto sxi nomis "Peter en Anglio."
Rezultis ke Peter en Anglio estas emerita presisto en Nord Jorksxiro, kaj dum ni parolis lin, li ekprezentis "Norm," kiu sxatokupis hejme en Nov Zelando, kie kreskas kiwifruktojn.
Cxiuj babilata en kunsidvokejo kiu estis tute senkosta, por tial mi cxiuj ensxutita senkostan programon de "Skype.com".
Norm en Nov-Zelando, ku havas 85 jarojn, diris ke li preferas uzi "Skype" anstataux ordinara telefono cxar li povas pliampligi la lauxto kiel li preferas.
Ni babiladis per niaj komputiloj, uzanta Vebkamerao. Oni povas uzi videon nur persono-al-persona parolado.
Vebkamerao estas plimalpli malmultakosta kaj mi acxetis gxin por $30 (Usona). Tuta da parolado kaj vidpovilo estis klarege, sen interuptajxetoj kiel interretaj telefonvokoj antaux kelkaj jaroj.
Mi akceptis inviton por partopreni en ciberkunsido de Rotarianoj kun 18 anoj --- 10 en Londono, tri en Usono, kaj nur unu el Francio, Swislando, Portugalo, Malaysio, kaj Germanujo.
Tiutage ili babiladis kun alia Rotario-cibergrupon en Islando.
La "Skype" ekrano montris kiun parolas kaj kiun prezentis sin en tiu telefonrondo. La "Skype" ankaux havas eblon por registri cxion.
Tiu sperto estis gxoja internacia aventuro kaj tute senkosta.
La babilrondo en Islando estis privata, sed ekzistas multa da publikaj rondoj cxiam. Tiu estas montrita kiel "vivaj ligoj" sur la "Skype" ekrano. Tiuj ligoj ankaux montras kiun lingvon cxiu uzas, kaj vi povas partoprenas se vi dezirus.
Por krei propra "Skypecast" (gruptelefonio), vizitu "Skypecasts.Skype.com." Kiu instigas la grupparolado povas per nur prembutono cenzuri iun kiun estas tro malafabla. K.t.p.
Nun (Ricxardo diras:) Tio similas mian antauxe enskribajxon pri "Jajah.com" sed "Skype" superas. Ambaux bezonas rapidan konektadon.
Ambaux permesas Esperantistojn tramonde telefoni cxiun ajn per komputilo plimalpli senkoste.
La nura malfacilajxo estas la horkaluluj inter rondanoj kiuj logxas en malsamaj tempzonoj.
Mi demandas al mi mem se Esperantistoj vere sxatus interkomuniki tiel. Kial ili (ne) faras tion?
[from my local paper, "On Computers" by Bob Schwabach]
Making free international phone calls through the Internet is even more fun than we hoped. We were talking to a new contact in India through the free phone service called Skype when she suggested we talk to another Skype user she called "Peter of England."
Peter of England turned out to be a retired printer in North Yorkshire, and while we were taling to him, he brought in Norm, who was taking it easy at home in the kiwi-growing center of New Zealand. We all chatted together in a conference call that was entirely free, because we all had downloaded the free Skype software from Skype.com. Norm of New Zealand, who is 85, said he prefers using Skype to a regular phone because he can turn the volume up as much as he likes.
We spoke through our computer using a Web cam; you can use video only for one-on-one conversations. Web cams turn out to be fairly cheap, and we bought ours for around $30. All of the conversation and the video came through very clearly with none of the static or breaks we used to associate with Internet calls a couple years ago.
We accepted an invitation to join a virtual meeting of a group of Rotarians with 18 members; 10 in London, three in the United States, and one each in France, Switzerland, Portugal, Malaysia and Germany. On that day, they were visiting with another virtual Rotarian group in Iceland. The Skype screen display showed us who was talking and who was present at this conference call. If we wanted to, we could have clicked a button on the Skype screen and recorded everything. The whole thing was a kick and an international adventure. And it was all free.
The meeting in Iceland was a private conference, but there are plenty of public conferences going on all the time. These are listed in a column of "live" links on the Skype screen. The links also show what language is being used, and you can join in if you want. To create a Skypecast of your own, go to Skypecasts.Skype.com. If someone is obnoxious or turns out to be simply troublesome the originator of the conference can click a button to mute him.
Skype allows you to add all the participants in any conference to your contacts list. For that matter, the software can comb through your Outlook or Outlook Express mail and compile a list of those names who also have Skype. You can then make a free Skype call to any of them just by clicking on their name from within the software. Works with Windows, Mac or Linux.
=========== (Richard now speaking: This is similar to an earlier post of mine about Jajah.com but Skype seems to be better. Both require a broadband/direct connection to the internet. Both are a wonderful way for Esperantists around the world to telephone each other free via the computer. I am not sure, however, that Esperantists really want to take advantage of this. Otherwise, why don't we do it?
Jen demando por komenci interparolon kun varbcelo aux dum ordinara conversacio kiel proponi diskuton pri Esperanto.
Demandu "Cxu vi iam ajn auxdis ion pri speranto?" (Kompreneble vi aspektos vin amike.)
Nun, du gravaj punktoj: Atendu silente gxis li respondus, kaj fiksrigardu lin. Diru neniom gxis li respondas. Iam tre malfacilas konservi silenton gxis alia persono respondas, sed tre gravas.
Via kunparolanto havas du eblajn respondojn: "Jes, mi auxdis pri Esperanto," aux "Ne, mi neniam auxdis pri Esperanto."
Se li respondas ke li jam scias ion, vi kompreneble dirus "Kiel vi sciis? Tio interesigas min multe."
Se li respondas ke li neniam ecx auxdis pri Esperanto, jen estas via respondo: "Kia domagxo!"
Ne diru unu vorton plue! Igu lin diru sekvan vorton. Li respondos "Cxu domagxo?" Tiam vi povas ekspliki la favorajn kialojn por lerni Esperanton.
Here is a question to start a conversation with the aim or recruiting or to initiate a discussion about Esperanto during any conversation.
Ask "Have you ever heard of Espeanto?" (Naturally you appear friendly.)
Now, for two serious points: Wait silently until he responds and maintain direct eye contact with him. Say nothing until he answers. It is sometimes very difficult to stay quiet before another person answers but it is very important.
The person you are talking with has two possible responses: "Yes, I've heard of Esperanto," or "No, I have never heard of Esperanto."
If he answers that he already knows something, you of couse say, "How did you come to know of it? I'm interested a lot in that."
"If he answers that he never even heard of Esperanto, here is your response: "What a pity!
Do not say another word! Make him say the next word. He will answer, "Why a pity?"
Then you are able to explain the advantageous reasons for learning Esperanto.
[Cxi tie estas interesa kaj grava diskuto el la retpagxo de (ELNA) (http://www.esperanto-usa.org) kiu sxajnas al mi distribuinda kun vi. Mi tradukis al angla, do vi ne konsiderus la skribantojn originajn responsan por mian tradukeraroj. -- Ricxardo)]
Ĉu la plijuna generacio ne bezonas la lokajn klubojn?
Mi partoprenis surrete diskutadon pri junaj esperantisto heiraũ. Unu tajpanto, kiu estas de la urbo Madrid, deklaris, ke tamen estas pli junuloj en la esperanta movado, estas malpli junuloj kiuj partoprentas en lokaj kluboj. (Li ne donis citaĵon de tio. Mi nur devis esti kredanta de liaj vortoj.) Li kredas, ke la TTT ebligis tiun aferon. Pasinte, homoj devis aniĝi lokajn klubon por partopreni la Esperantan movadon. Sed nun, la teknologie lerteca plijuna generacio povas lerni la lingvon surreti, kaj ankaũ renkonti multe da esperantistoj el la tuta mondo surrete. Ĉu la juna generacio ne bezonas la lokajn klubojn?
By Dreah at 2007-01-23 21:14 | Dreah's blog | login or register to post comments ------------ Lokaj grupoj = bonaj, gravaj, nesuficxaj
Eble mi tro "raŭmismas" nun, sed Esperantistoj en la reto ja antaŭenigis la komunumo dum la pasintaj jaroj, eble ne al la fina venko, sed certe al la plifortiĝo de la movado. Dum tempo, kiam aliaj mondlingvoj faliĝas kaj klenas sin al la angla lingvo, Esperanto vivas kaj fakte pli kunigas siajn gefilojn. Lokaj grupoj nun estas ĉefe idoj de ret-agado, kaj ne la malo. Oni lernas per la reto, oni ekzercas sin per la reto, oni trovas novajn amikojn per la reto, kaj oni organizas lokajn grupojn, ofte, per la reto. Sen lokaj grupoj, Esperanto restos nur hobia-lingvo, kiel Klingon, sed lokaj grupoj ne abundas en nia lando, kaj neniam faros tion sen aktiva ret-agado. Mi ne komprenas, kial kelkaj homoj konfuziĝas pri la unueco de la "unua vivo" kaj la "dua vivo" de la ret-loĝanto. Ĉu iu, kiu skribas leterojn, aŭ kiu parolas tra muro al amiko en alia ĉambro, ne vere komunikas? Kun Skajpo, video-babiladon, kaj virtualaj mondoj kiel Dua Vivo, fakte oni pli komunikas ol leter-amikoj - rapide, malmultkoste, kaj sen respekto al landlimoj. Similas al ĉiutaga Universala Kongreso. Ni nun komprenas, ke la reto ne estas nur libro por trovi informo, sed ke ĝi vere estas pli facile atingebla kunejo ol loka kafejo.
By gxeremio at Wed, 2007-01-24 15:23 | login or register to post comments ---------------------------
Unua Vivo
Dum la pasintaj 50 jaroj, la partopreno je ĉiuj sociaj kluboj en usono malaltiĝas. Antaŭe estis "Oddfellows", "Elks", ktp, sed preskaŭ ĉie la nombro de partoprenantoj malkreskiĝas. Robert Putnam verkis libron Bowling Alone (Kegloludante Sole) por priskribi la aferon.
Estas verŝajne multaj kaj diversaj kialoj. Unu verŝajne estas la televidilo: multaj homoj eble preferas ian ŝajnan socian partoprenon kun imagaj homoj malantaŭ vitra ekrano -- estas pli facila kaj sekura ol vere alfronti aliajn homojn.
Clifford Stoll verkis libron, Silicon Snake Oil, pri tio ke oni uzas siajn fortojn por plifortigi surretajn komunumojn anstataŭ la "vera" komunumo" de siaj najbaroj kaj samregionoj kaj prognozis fiaskon je la sociaj vivoj de niaj komunumoj. Robert Reich ankaŭ priskribis ion tian en libro The Work of Nations ke la nova tergloba ekonomio signifas ke viaj ekonomiaj kunuloj pli verŝajne estos aliloke nun ol pasinte, kiam la tuta komunumo laboris je unu aŭ du grandaj fabrikoj: jen alia forto kiu deŝiras nian socion.
Dirinte tion, mi trovas ke la junuloj ĉe mia urbo lastatempe pli interesiĝas (dum la pasintaj du jaroj, almenaŭ) pri la loka grupo. Post tiom da intereso pri la novaj eblecoj de la interreto, mi kredas ke homoj komencas eltrovi ke ĉirkaŭ ili estas tuta mondo kiun ili povas esplori. Mi plej ŝatis tiun ĉi esprimon de tiu sinteno: Akiru por vi Unuan Vivon!.
--Steven BREWER
By limako at Wed, 2007-01-24 12:49 | login or register to post comments -------------------- Ne.
En ĉi tiu epoko, lokaj kluboj estas nur unu el pluraj forumoj kie Esperanto estas uzata. Pro transporto kaj interreto, internacia komunikado multe pliiĝas lastatempe en historio, kaj Esperanto multe taŭgas tiel. Ĉe lokaj kluboj oni kutime parolas saman nacian lingvon jam, kaj ordinare pli bone ol Esperanto, do konversacio estas iel "malnatura" kaj limigita.
Plue mi povas imagi ke la junuloj ne multe interesiĝas pri pasigi tempon kun plenkreskulaĉoj. Tiel opiniis ankaŭ Kent Jones. Do gravas aranĝi aferojn kiuj rekte celas junulojn.
Lokaj kluboj ĝeneralaj tamen urĝe necesas, por ke komencantoj povas efike lerni la lingvon kaj pri la movado. Plue en lokaj kluboj kolektiĝas homforto, por aranĝi regionajn, landajn kaj internaciajn kunvenojn kaj por akcepti gastojn kaj orienti novulojn.
By KriZe at Wed, 2007-01-24 11:50 | login or register to post comments ------------------------ Interesa demando . . .
La ŝanĝoj, kiujn alportis la interreto, rilatas ne nur al la "juna generacio." Mi komunikadas kun geamikoj ĉiuaĝaj per Esperantlingvaj retpoŝtoj -- mi dubas, ĉu mi same ofte farus per leteroj aŭ poŝtkartoj.
Por mi, la interreto plenigas mankojn, kiujn lokaj grupoj ne povas alfronti. Loka grupo ne kunvenas ĉiutage; loka grupo laŭnome ne estas internacia; loka grupo ne ekzistas en ĉiu loko. Mi povas imagi Esperantistojn, kiuj bone lernas la lingvon kaj partoprenas Esperantujon neniam forlasante la komputilon -- pli ofte, ol mi deziras, mi estas unu el tiaj Esperantistoj.
Sed ĉio ĉi (almenaŭ, ne per la nunaj teknologiaj rimedoj) ne anstataŭigas vivajn kontaktojn. Estas ofte lokaj grupoj, kiuj informadas pri la lingvo kaj kuraĝigas komencantojn. Mi eklernis pri Esperanto en la Interreto, faris la perpoŝtan kurson per e-poŝto, sed ne estus daŭriganta la lernadon se mi ne vidus en la loka grupo vivantajn homojn interparolantajn per Esperanto.
Interese (kaj eble iom tikle) estas facile konstati, ke la nombro de Esperanto-komunikaĵoj estas multoble pli granda en la interreta epoko, ol antaŭe. Sed ne same kreskas la nombro de Esperantistoj, aŭ la atingoj de la Movado -- mi scivolas, ĉu niaj fortoj dividiĝas pro la multegaj eblecoj komunikadi, kaj ĉu niaj interrilatoj malprofundiĝas pro la facileco de komunikado. Kiam oni devis mane skribis leteron, leteroj estis preskaŭ artaĵoj; la plejmulto de miaj retpoŝtoj estas atencoj kontraŭ la skribata lingvo (angle kaj Esperante).
La geamikojn, kun kiuj mi plej ofte kaj profunde korespondas per la interreto, mi unue renkontis en malinterreta medio -- NASK, loka grupo, regiona aŭ landa kongreso, UK. Eble tiu lokigis min inter la malpli juna generacio, malgraŭ miaj dudek kvar jaroj.
By Tim Westover at Wed, 2007-01-24 ---------------
[The following is an interesting and serious discussion on a blog at the webpage (ELNA) of the Esperanto Association of North America (http://www.esperanto-usa.org) which I thuoght I should share with you. The English translation is by me, and you shouldn't hold the original writers responsible for my mistakes. -- Richard]
Doesn't the younger generation need local E-o clubs?
I took part yesterday in an internet discussion about young Esperantists. One typist from Madrid declared that although there are more young people in the Esperanto movement, there are fewer who take part in local clubs. He didn't present evidence of that, so I can only believe his words. He believes that the World Wide Web contibutes to this matter. In the past, people had to join local clubs in order to participate in the Esperanto movement. But now, through technology the skillful younger generation is able to learn the language online and also meet many esperantists from all over the world over the internet. Doesn't the young geneation need the local clubs? By Dreah at 2007-01-23 21:14 ------------- Local clubs are good, serious, insufficient
Possibly I'm too "raumist" now, but Esperantists on the net certainly entered the community during the past years, likely not to the final battle, but surely to the strengthening of the movement. Over time, when other world languages are failing and ["klenas"?] themselves to English, Esperanto lives and actually brings together their children. Local groups are now chiefly children of the internet movement, and not the opposite. One learns by means of the internet, one develops himself by means of the internet, one finds new friends on the internet, and one organizas local groups, often, by means of the internet. Without local groups, Esperanto will remain merely a hobby language, like Klingon, but local groups are not prevalent in our land and will never be without an active net-movement.
I don't understand how some people confuse themselves about the unity of the "first life" and the "second life" of the internet dweller. Isn't he who writes letters or speaks across the screen to a friend in another chatroom, truly communicating? With Skype, videochat and virtual worlds as the Second Life, truly one is communicating more than a letter penpal, faster, cheaper, and without consideration of land frontiers. It is like an everyday Universal Congress.
We now understand, that the internet isn't merely a book to find information, but that it is truly easier to reach a meetingplace than a local coffehouse. By gxeremio at Wed, 2007-01-24 ---------------------
First Life
In the last 50 years, membership in every social club in the United States has become less. Before it was "Odd Fellows," "Elks," etc. but almost everywhere the number of participants is dying. Robert Putnam wrote the book "Bowling Alone" to describe the matter.
Apparently there are many and diverse reasons. One apparently is television: many people possible prefer some kind of apparent participation with imaginary people behind the glass screen -- it is easier and more secure than truly facing some people.
Clifford Stoll wrote a book, "Silicon Snake Oil" about how one uses his strengths more to strengthen internet communication instead of the true community of their neighborhoods and same regions and portends the failure of the social lives in our communities. Robert Reich also wrote something of that in "The Work of Nations" that the new world economy means that our united economy partners will now be in other places more than in the past, when the whole community worked as one or two great factories: behold another force which tears our society apart.
Having said that, I find that young people in my city are lately more interested (than in the past year, at least) in the local group. After that amount of interest concerning the possibilities of the internet, I believe that people are beginning to find out that around them is the whole world they can explore. I was completely satisfied with that attitude. Get a First Life!
--Steven BREWER By limako at Wed, 2007-01-24 ---------
No.
At this time, local clubs are only one of many forums where Esperanto is used. Because of transportation and the internet, international communication is greatly increasing in history, and Esperanto is greatly fitting for that. In local clubs one usually converses the same national language already, and usually better than Esperanto, therefore conversation is somewhat unnatural and limited.
I can further imagine that young people are not much interested in passing time with old geezers. Kent Jones also believed that. So it is serious to arrange matters which directly challenge young people.
Local clubs nevertheless generally are urgently necessary, so that beginners are able to effectively learn the language and about the movement. Furthermore, in local clubs human strength becomes collected to arrange regional, national, and international conventions and to accept guests and guide newcomers.
By KriZe at Wed, 2007-01-24
-----------------------
Interesting Question
Changes which the internet has brought about, not only refer to the "young generation." I communicate with friends of all ages through Esperanto email --- I doubt whether I would do the same very often through letters or postcards.
To me, the internet fills a lack which local groups are not able to confront. Local groups do not meet every day, local groups by their very name are not international, local groups do not exist everywhere. I can imagine Esperantists, who learn well the language and participate in Esperantoland never abandoning the computer --- more often than I desire, I am one of that kind of Esperantists.
But everything here (at least, not by present technological means) are not taking the place of live contacts. It is often local groups which inform about the language and encourage beginners. I began learning Esperanto on the internet, did the postal course by email, but would not have continued learning if I could not see in the local group living peple conversing together by means of Esperanto. ------- By Tim Westover at Wed, 2007-01-24 ---------------------------------------------
2. Havu vizagxan esprimon amike. NOTU: Mi bone scias ke en kelkaj landoj oni ne konsideras decan la amika vizagxesprimon al nekonatulojn. Sed en Usono, amike vizagxaspekto montras afablecon kaj amikecon. Sammaniere, en Usono forta manpremo indikas kompetentan kaj memfidan individuo. Sed kelkaj kulturoj kutimas riverenci per kapklino, kaj neniam per manpremo.
3. Rekonu cxiu persono konsideras sian nomon la plej dolcxa kaj plej grava tutmonde en ajna lingvo.
4. Estu bonan auxskultanton. Kuragxigu aliajn por paroli pri ili mem.
5. Parolu pri interesoj de la auxskultanto.
6. Certigu alian personon konsiderus sin tiel gravulo kaj vi farigu gxin sincere.
2. Smile. NOTE: I well know that in some countries it isn't considered good manners to smile at strangers. In the United States, however, a smile shows pleasantness and friendliness. Likewise, a firm handshake in the United States means a competent, self-confident person. But in some cultures, it is not the custom to shake hands, but to bow.
3. Remember that a person's name is to that person the sweetest and most important sound in any language.
4. Be a good listener. Encourage others to talk about themselves.
5. Talk in terms of the other person's interests.
6. Make the other person feel important --- and do it sincerely.
Cxiu vendistoj klasifikas popolon en du grupoj: suspektinduloj aux probabuloj.
"Suspektinduloj" nur signifas oni kiu eblas esti acxetono sed gis nun ne indikas preferencon por acxeti. Alimaniere, eblas la suspektindulo ne povas acxeti cxar li havas nek monon nek deziro nek emo por posedi la produkton. Laux vidpunkto de vendistoj, la plejparte da homoj estas "suspektinduloj."
Tiu, kiu estas klasifikata kiel "probabulo" indikis ke li havas sufixca da mono por acxeti la produkton, kaj iom intereso aux deziro por posedi tiun.
La lerta vendisto certigxi pri tiu pere de demandoj direktaj aux nedirektaj.
Kiel li precize faras tiun rezulton ne gravas al Esperanto-varbanto, sed vere gravas ke vendistoj pensadas sencxese pri la du grupoj kaj cxiam estas klasifikanta cxiun.
Ni devas sencxese pripensi cxu iu estus probabulo por Esperantigxi. Favoraj oportunoj cxirkauxumas nin por varbi aliajn.
Nun, ni konsideru denove la du knaboj introvertidaj kiun mi menciis antauxe. Ili ne probable esperantigxos pro parolado de varbanto (ili estas tro nekomunikemaj.) Tamen ili povas esti varbontaj kauxze de siaj interreta aktiveco (mi supozas.)
Do, cxu oni estas "suspectindulo" aux cxu "probabulo" dependos de la metodo selektita por la varbanto.
Finfine, estas helpema pripensi pri cxu personoj povas esti klasifikatajn kiel probabulo aux suspektindulo, kaj cxu nia varbmetodo bezonus modifikajxon.
Every salesman classifies people in two groups: suspects and prospects.
A "suspect" merely indicates one who might become a buyer but until now has not indicated a preference to buy. On the other hand, it is possible that the "suspect" is not able to become a buyer because he has neither money nor desire nor tendency to possess the product.
The one classified as a "prospect" means he has enough money to buy the product, and some interest or desire in possessing it.
The skillful salesman establishes this by means of direct and indirect questioning.
How he exactly does this is not important to the Esperanto recruiter, but it is important that the salesmen thinks continously about the two groups and is always classifying everyone.
We ought to constantly think about who is a "prospect" to become an Esperantist. We are surrounded by favorable opportunities to recruit them.
Now, let's consider anew the two introverted boys I spoke of earlier. They are unlikely to become Esperantists because of a recruiter's talking (they are too uncommunicative.) Nevertheless they might become recruited through their activity (I assume) on the internet.
Therefore, whether one is a suspect or a prospect will depend on the method the recruiter selects.
Lastly, it is helpful to think about whether a person might be classified as a prospect or a suspect, and whether our recruiting method needs modifying.
Cxi tiu blogo ne estas pri mi.
Sed mia adreso jenas:
But my email address is:
seraphim@gate.net
(On Lernu.com my user name is also Seraphim.)You may write me at either address.
